Yorulmuyor musun bunca yükle? Diye sorunca sol omzunun üzerine dönüp gülümsedi, şu karşıdaki tepeye varınca arkadaşlar mola verecek biraz dinlenirsin dedi. Ustaca bir cevaptı afalladım bir an yorgunluğumu görmüş sorumu cevabı ile iade etmişti. İnce narin bir Gerillaydı Berivan saçlarını balık sırtı gibi örerdi onlarla yolculuk esnasında hep bu şekilde görmüştüm onu.
Bitmez bir enerji ve arzusu vardı yol boyunca hızlı yürüyüşünde, adımlarını atarken sarp kayalık alanlarda her an dengesini kaybedecek korkusuyla ardından bakardım. Tepeyi tırmanırken askeri teçhizatı onun sırtında değilmiş gibi çevikti Berivan. Yolda ona yetişebildiğim anlarda bu dağlara ait ne varsa sorup öğrenmeye çalışıyordum.
Bir Gerilla değildi sadece bir doğa bilimcisi, yalnızca bir asker değil aynı zamanda siyasi zekası yol boyunca analizlerine hayran bırakmıştı beni.
Sanki her gece Ölümün koynunda olan o değil bir yaşam sevdalısıydı Berivan…
Nedir seni bu kadar korkusuz yapan diye sorunca “Heval özgürlük tutkusu tüm korkuların panzehiridir” dedi.
Saatler süren uzun soluklu yürüyüşten sonra azami bir disiplin içinde dinlenmek için hazırlanan Gerillalar tedbirlerini alıp istihrate çekildiler. Berivan’ın olduğu grup bir an gözlerimden kaybolmuştu. Bende uzanıp dinlenirken yolda kısa sohbetler esnasında anlatılanları not ediyordum. Bunca azmin ve inanmanın Berivan’ın söylediği cümlede saklı olduğuna iman etmiştim artık. Ayaklarımın şişkinliğiyle ağrılarım artmıştı. Etrafima bakınca benden başka herkes halinden memnundu kimisi uzanmış sohbet ediyor kimisi uykuya bile dalmıştı. Kürdistan coğrafyası bu evlatlarını adeta koynuna saklamıştı. Az ötemde yamaçtan ayak sesleri duyunca irkilip o yöne baktım Berivan iki arkadaşıyla bize doğru geliyordu. Kalkıp doğrulup ayaklarımı uzatıp onların yakınlaşmasını bekledim. Berivan Arkadaşlarıyla ellerinde Kocaman bir Telsiz cihazıyla karargahı bilgilendirmek için biraz üst tarafa geçmişlerdi işlerini bitirip geri dönmüşlerdi. Yüzünde tedirginlik ve acele etmesi gerektiğini his ettiren bir ifade vardı. Yanına yaklaşıp nereden geldiğini sordum? Berivan düşman büyük bir güçle Heftanin’e saldıracak Karargahtan herkesin durumunu ve konumunu buna göre hazırlamasını söylediklerini anlattı. Sıcak savaş alanında ilk deneyimim olduğundan gözlerimdeki tedirginliği gören Berivan bunu gidermek için ”gelecekleri varsa görecekleri de var” dedi. Sanki ilk kez mi geliyorlar geldikleri gibi arkalarına bakmadan nasıl kaçtıkları daha gözlerimin önünde deyip kahkaha attı. Biz üs alanımıza varınca arkadaşlar seni yerleşim alanlarına götürmek için bir köye bırakacaklar böylece savaş alanından çıkmış olacaksın dedi. Bu cümleler kurşun gibi beynimi delip geçerken elinde silah savaşan bir Gerillanın benim güvenli alana geçmemi de düşünmesi zoruma gitmişti. Oysa aynı milletin evlatlarıydık ve onlar biz özgür bir Ülkede olmamız için savaşıyorlardı. Benim hangi özelliğim beni ondan ve arkadaşlarından ayırt ediyordu? Sadece bu yolculukta onlara eşlik edip hayatlarından kesitleri kaleme almak mı?
Hayır hayır ben onlara yük olmayacak şekilde neye mal olursa olsun onlarla kalmaya devam etmeliyim dedim kendi kendime.
Berivan’a art arda sorular sormaya çalıştım ama onun hazırlıklarla meşgul olduğunu görünce sadece onları izlemekle yetindim.
Yaklaşık üç saatlik dinleme sonrası Gerillar arasında bir kıpırdanma başladı.Güneş vedalaşmak üzere yerini kızıl gök yüzlü bir yaz gecesine bırakıyordu. Birlik sorumlusu Komutan Ferhat Cudi arkadaşlar karanlığın verdiği kamuflaj avantajıyla hızlı bir yürüyüşe hazır olun diye seslendi.Düşman indirmelerle üs alanlarımızdaki hakim noktaları tutmadan bizler varmış olmalıyız diye ekledi. Dürbünle uzaklara kısa bir bakış atan Komutan Ferhat Heval sesiyle gök yüzünden bulutları yırtan uçak sesleri gelmeye başladı.
Gökyüzünü yırtan bir gürültü ile gecenin sessizliği yerini ölüm kusmak için gelen uçakların sesine bırakmıştı.Gerilla Komutanı arkadaşlarıyla kısa bir durum değerlendirmesi yaptı gün içinde yerimizi keşif etmiş olsalar direk buraya saldıracaklardı ama uçakla Heftanin derinliklerine doğru uçtular.
Ferhat yıllardır Gerilla Ordusunun her kademesinde görev alan deneyimli ve şimdide birliğine komuta eden Cesur ve Fedakar bir Komutan olmuştu.
Biz daha dikkatli olmalıyız bunlar öncü saldırılar taktikleri hava bombardımanı ile Gerillayı mevziilerini terk etmeye zorlamak ve daha sonra kara gücünü indirme yoluyla Heftanin’e sokmak dedi. Değerlendirmesi kısa ve özdü. Yılların beraberinde getirdiği deneyim Ferhat’ı düşmanın ve taktiğini çözen bir komutan haline getirmişti. Art arda Heftanin ve Kandil’e yönelen uçak sesleri yaklaşık kırk dakika sonra kesilmişti. Gerillalar saldırı yapılan alana doğru ilerlemeye devam ediyorlardı.
Saatler gece yarısına doğru ilerlerken Berivan’a yetiştim ve tekrar onunla imkan el verdikçe sohbet edip sorular sormaya çalışıyordum. Heftanin’e girmeleri imkan dahilinde mi? diye sorunca ”Heval on yıllardır gelip sonuç almaya çalışıyorlar ama her seferinde darbelenip geri çekiliyorlar ama az önce Ferhat arkadaşın da dediği gibi bu yeni bir konsept Gerillayı mevziilerinden ve hakimiyet alanlarından koparıp öncü kalekollar inşaa edip Gerilla ile burada savaşıp sonuca gitmek istiyorlar dedi”
Evet bu yeni bir konsept ve savaşın kapsamı daha geniştir
Bu sadece Özgürlük Hareketine karşı girişilen bir savaş değil aynı zamanda Serekaniye’den Hewler’e kadar uzanan hattın işgali ile alakalıdır diye devam etti. Yani düşman Kürdün adına dikili bir ağaca bile saldırıp imha etme derdindedir ama gel gör ki kardeş dediklerimize bunu anlatamıyoruz diyede hayıflandı. Saatler sonra kendimi Gerilla birliği ile sıcak savaşın içinde bulacaktım ve hatta içindeydim. Sabahın ilk ışığıyla Heftanin’de şehitler tepesine varmış olduk. Orada mevzilenen gerillalarla karşılaşınca onların rahatlığı ile moral bulmuştum.. Gece yapılan saldırıları sordum arkadaşlara kaybımız yok ama bazı saldırılar köye yakın yerlere yapıldı sivil halktan yaralılar olduğunu haber aldık dedi. Sorumlu olan arkadaş size çay yaptık tüm gece yürüdünüz yorgunsunuz dinlenin dedi. Sarya arkadaş, gerilla Sarya daha sonraki sohbetimizde Avrupa katılımlı olduğunu yaklaşık 8 yıldır gerilla saflarında olduğunu daha önce üniversite de psikoloji okuduğunu söyleyince kendi içimden iyi hastanın doktor ayağına gelirmiş dedim. Bunca gerilimi onunla sohbet edip sorularımın cevabıyla hafiflete bilirim dedim. Sarya ve diğer arkadaşların çay ikramından sonra durum değerlendirmesi yapıldı ve mevzilenmenin yeni düzenlemeye göre yapıldığını klasik gerilladan yeni dönemin gerilla ordulaşmasına dair kendi aralarında konuşmaya başladılar. Konuşulanları kaç gün önce Halk Savunma Kuvvetleri Ana Karargah Komutanı Cemal Arkadaştan da dinlemiştim. Düşmanın sayısal ve tekniki üstünlüğünü kendi lehine çeviren yeni bir konsepten bahsediyordu. Anlaşılan bu tüm gerilla birimlerine yansıtılmış ve hazırlıklarda ona göre yapılmıştı.Hazırlanan birlikler kendi mevzilerine doğru giderken Ferhat ve Berivan yanıma geldiler. İki arkadaş seni aşağıdaki köye bırakacak orada yurtseverlerimiz seni istediğin yere ulaştıracaklar dedi. Onları anlamakla beraber onları yalnız bırakmayı ihanet sayıyordum oysa onlar benim bu durumumu anlamış olmalılar ki ”heval ortam durulduktan sonra daha çok konuşacağız. Sana o zaman daha çok şey anlatacağız gerilla bitmeyen bir sevdadır Dicle ve Fırat akmaktan vazgeçse de Gerilla özgürlükten vazgeçmez dediler.
Tüm birlikler stratejik tüm tepeleri tutmuş ama düşman için tam bir hayalete dönüşmüşlerdi. Oradan ayrılmadan kara birliklerini helikopterlerle indirmeye çalışan düşman gece süren hava saldırılarına ve teknik üstünlüğüne güvenmiş olmalı ki çok rahat davranıyordu. Bulunduğumuz yamacın yaklaşık üç km uzağına indirme yapmaya başladılar. Yanımdaki gerilla birliğinin rahatlığı beni şaşırmış bir hayli de tedirgin etmişti. İlk helikopter güçlerini indirip kalkış yapıp uzaklaştı.
Ama askerlerin rahatlığı kısa bir sûre sonra gerillanın namlusuna takılmıştı..
Telsizden Berivan’ın lexe heval lexe sesi ile artık Heftanin’in de özgürlük halayı başlamıştı….
Mezopotamya Haber 24/Erkan Serhadlı
